Kiminin abisi, kiminin kardeşi, kiminin dostu, kiminin arkadaşı, herkesin dert ortağı benim ise yoldaşım, ahretliğimdi Ahmet Çakmak. Şile’de yaşam enerjisinin, neşenin ve güler yüzün adıydı Ahmet Çakmak.

Belki de ruhu en zengin olanımız da oydu en kaotik ve umutsuz olaylarda bile. 2001 yılında kurulan Şile Gündem Gazetesinde Merhum Ömer Faruk Ketenci’den sonra adı özdeşleşen ikinci adam oldu. 2012 yılında vefat ettiği son güne kadar Ketenci’yle omuz omuza oldu Ahmet Çakmak. Sonra bayrağı devralmamla yol arkadaşım, abim oldu. Hep yanımdaydı.

Hani her kafamızı döndüğümüzde yanımızda “amasız” duran birini ararız ya! İşte benim için oydu Ahmet Abi. Dibi de beraber gördük, çıkışı da. Kaç yemeği paylaştık, kaç sıkıntıdan beraber çıktık sayısını bilmiyorum doğrusu.

Benim için çok şeydi ama Şile için de öyleydi Ahmet Çakmak. “Muhabir” denince ve hatta “Şile Gündem” denince akla ilk gelen isimdi aslında o…

Ne makam tanırdı, ne zenginlik ne de güç. Sadece samimiyet arardı. Sevdiğini kollar sevmediğine yanaşmazdı. Bazen çok kızardı bana, gazeteciliğimi eleştirirdi. “Acıma” derdi. “Gücünü göster, benim üzerime at!”. Göründüğünden çok daha cesurdu Ahmet Abim.

Beraber köy gazete dağıtımlarımız yok mu?

Karda, yağmurda, yaz güneşinde…

En çok da onları özleyeceğim.

Şakalaşarak, birbirimize takılarak, bazen tartışarak ama asla küsmeden, kırılmadan…

Benim hayatımda, kuşkusuz ki boşluk bıraktı Gazeteci Ahmet Çakmak. Şile Gündem Muhabiri Ahmet Çakmak.

Şile sokakları daha renksiz, daha sessiz ve tatsız olacak bundan sonra. Çünkü Şile’nin en tanınan adamı göçtü bu dünyadan. Şile Gündem Gazetesi’nde artık bir dönem kapanmıştır.